KWETSBAARHEID

Jack van Mildert schreef dit puntige essay;

Het Groene Hart ligt op de intensive care. Van alle kanten worden claims gelegd op haar ruimte. De laatste overhoekjes en rafelranden worden aangeharkt alsof de natuur ons te veel confronteert met het wezen van ons mens zijn. Liever natuur met een hek erom heen en een beheersplan of misschien toch nog bedrijfsterreintje? Dat noemen we beschaving. Grote broer Randstad geeft het voorbeeld; aaneengesloten wonen en werken. Recreëren doe je op de Veluwe of in de Ardennen.

De Oeverlanden, je rijdt er zo aan voorbij. Maar als je er eenmaal tot stilstand komt dan ben je verkocht. De opmerkelijke stilte, op steenworp afstand van de A15, doet de rustzoeker goed. Water, groen en ruimte. Natuur zou altijd bereikbaar en voorhanden moeten zijn.

Maar we kiezen maar al te vaak voor beheersbaarheid en voorspelbaarheid. Grond heeft een economische waarde die uitgedrukt kan worden in vierkante-meterprijzen. Maar hoe bereken je de waarde van het lied dat de golven componeren als ze de schelpjes rinkelend laten dansen op de vloedlijn? Hoe calculeer je de prijs van ruisend riet dat zich weer sluit achter de wandelaar die zich een weg baant? Hoeveel moet een wilg kosten die zich verankert in de zanderige bodem en met haar takken lonkt naar een spelend kind?

De Oeverlanden. Het is bijna onverdraagbaar dat we niet meer hoeven te doen dan te koesteren wat er is. We hebben geleerd dat we ‘moeite’ moeten doen voordat we mogen oogsten, dat land moeten worden bedwongen en dat natuur in toom gehouden moet worden. Het zit in onze genen meegebakken. Maar hier ligt een kans voor een nieuwe strategie. Alles is reeds aanwezig en het is goed. In haar kwetsbaarheid dient zich de perfectie en de schoonheid aan waar wij ons in kunnen spiegelen.                    

Tekst & Foto Jack van Mildert